Frekar en endranær.

Evra skilar okkur engu til lengri tíma, er meira að segja neikvætt að fara að taka þátt í henni.

Við þurfum að borga meira í samtökin en við fáum til baka, nokkra milljarðar á ári, 40% af fjárlögum samtakanna eru notuð í landbúnaðarstyrki og erum við þá föst í vef styrkja til atvinnubótavinnu, svo fáum við sömu háu tollana gagnvart umheiminum og ESB og verðum samsek í viðskiptastríði þeirra gegn fátækum löndum.

Hagsveiflan sem við erum með er óvenju sterkt bæði góðærið og hugsanlega kreppan, aðal orsaka valdurinn er að þetta er fyrsta hagsveiflan síðan að krónan var gefin frjáls og bankarnir einkavæddir, sem gerðist að mestu 2001 og einnig 2002.

Þá kom lítil kreppa 2002-2003 og hún varð aldrei stór enda lækkaði seðlabankinn vexti úr 12% í 4,?% og þar af leiðandi fékk hagkerfið ekki að fara í þá niðursveiflu sem hefði verið heilbrigð þá. 

Þetta fékk gífurlega lánahrinu af stað, allt til að sporna við atvinnuleysi, þessar lækkanir Seðlabanka voru of miklar og of hraðar, með ríkisstjórn sem var viljug til að lækka skatta.

Þessu erum við að súpa seiðið af núna, ef við viljum meiri stöðugleika verðum við að finna vaxtastig milli 5-15% og reyna að halda því í td. 8% og ekki hækka eða lækka vexti meira en 4%. Einnig er ekki nóg að breyta vaxtastiginu maður þarf að gefa út meira af ríkisskuldabréfum til þess að fjárfestar kaupi íslenskar krónur sem hækka af þeim sökum og kaupi svo skuldabréfin fyrir þessar íslenskukrónur, þetta styrkir gjaldmiðilinn.

Seðlabankinn ætti svo bara að reyna að leiðbeina stjórnvöldum um aðgerðir sem draga úr verðbólgu, hækka skatta eða minnka útgjöld = hafa góðan afgang af ríkissjóði, þar með talið framkvæmdir á vegum landsvirkjunar. 

Stjórnvöld ættu til dæmis að vera með ríflega skatta fyrir útgjöldum og afhenda þá svo aftur með álagningarseðlum ef það áraði til þess, það er að segja borga hærri skatta til að halda eftirspurn niðri og þar með verðbólgu og ef það tekst þá fær maður skattana sína aftur, annars verður það fé notað til þess greiða niður skuldir til að treysta efnahaginn fyrir komandi tíma og kynslóðir.

Munurinn á ESB og ekki ESB 

Í okkar kerfi er gengið breytilegt, verðbólgan breytileg og fjárlög ríkisins mega vera í þeim halla sem ríkistjórnin telur þurfa.

Ef við værum í Evrópusambandinu þá væri gengið ekki breytilegt, verðbólga minnkar ekkert, kemur bara ekki í sömu skotunum og núna, sökum gengisbreytinga, vextir verða fastir ekki hægt að lækka til að sporna við atvinnuleysi og ríkissjóður getur ekki verið rekin með meiri halla til að laga atvinnuástand en nokkur prósent.

Eina breytan er því atvinnuleysið og engar auðveldar lausnir til að.  Er betra að skerða kaupmátt fólks í ár 5%, fólk sem hefur verið að fá miklar launahækkanir umfram verðbólgu eða er betra að láta 5% verða atvinnulausa til að losna við hávexti og verðbólgu.

Þetta er bara spurning um að stýra þessu of lítil þensla gefur engar launahækkanir, hugsanlega lækkanir, lága verðbólgu og litla vinnu en of mikil verðbólga gefur mikla vinnu, hærri laun og hækkandi verðbólgu. 

Þess vegna eru vextir hækkaðir til þess búa minnka þenslu.

Hagsveiflur gera að verkum að þegar illa árar deyja lélegustu fyrirtækin og slíkt ástand gefur góðar aðstæður fyrir ný fyrirtæki að hasla sér völl.

Vandamálið er þá aðallega að krónan var ekki gefin frjáls fyrr og bankarnir einkavæddir, heldur var kerfið búið til inní skel og er núna læra að vera með í alþjóðlegu samhengi.

 

 

Evra ekki lausnin núna

Athugasemdir

[Sumarliði Einar Daðason, 1.8.2008 kl. 15:59]

Þetta er algjört bull hjá þér (ekki móðgast persónulega). Til þess að fyrirtæki geti starfað og gert langtíma áætlanir þá þarf að vera einhver viðmiðun á verðmæti (t.d. krónuna). Krónan er ekki viðmið á verðmæti, hvorki venjuleg króna né gengisbundin. Svo ekki sé minnst á þetta fljótandi gengi. Ímyndaðu þér að þú ert byggingaverkfræðingur og þú þarft að mæla allt út frá metrum. Samt sem áður veistu aldrei hvað metir er. Metrinn er ein míla þennan daginn, eitt fet þann næsta. Hvernig heldur þú að byggingin muni enda? Stórslys!

[Sumarliði Einar Daðason, 1.8.2008 kl. 16:03]

Ps. bullið sem ég vísa í tengist síðari hluta blogsins, þ.e. "Munurinn á ESB og ekki ESB". Við fyrri hlutann er ég sáttur.

[Johnny Bravo, 1.8.2008 kl. 16:34]

Mjög gott að vita hvaða hluta þú ert ósáttur við.  En gjaldmiðill getur aldrei orðið eins og metri. Það getur verið USA dollar eða Evra, þessir gjaldmiðlar hafa líka gengi sín á milli. Gull er heldur ekki lausninn, en Bandaríkin voru með það í mörg mörg ár.

Farðu á Glitnir.is og berðu saman USA dollar og Evru síðustu 5ár, þú færð að dollarinn hefur veikst um 40% þetta þykja ESB hagfræðingum válegt tíðindi enda gerir þetta iðnaðnum erfitt fyrir, vörur frá USA verða ódýrari og eiginvörur seljast illa í USA.

Fyrirtæki geta fært tap milli ára og notað sem skattaafslátt seinna, í allt að 4 ár. Þetta gerir einnig það að verkum að þrotabú eru yfirleitt seld en ekki gerð upp.

Hver er efnahagslegur munur á að vera í ESB og utan þess að þínu mati?

Ef það ekki að vera fyrir innan tollmúrana, neyddur til að vera með ríkisstyrktan landbúnað, ekki með mismunandi gengi og með sömu vexti og mega ekki vera með meiri halla á ríkissjóði en 3-5%.

Og missa þannig sjálfsákvörðunaréttinn í öllum þessum málum.

[Sumarliði Einar Daðason, 1.8.2008 kl. 17:07]

Ég vil byrja á því að leiðrétta þessa setningu: "Krónan er ekki viðmið á verðmæti, hvorki venjuleg króna né gengisbundin. " Þetta átti að vera: "Krónan er ekki viðmið á verðmæti, hvorki venjuleg króna né vísitölubundin."

Hver er efnahagslegur munur á að vera í ESB og utan þess að þínu mati?

Eini munurinn sem ég sé að nú get ég loksins vitað hvað metri er langur (myndlýking). Ég get áætlað reksturinn fram í tímann með nokkurri vissu. Gert greiðslu- og tekjuplan. Þetta er ekki hægt með íslensku krónunni. Gjaldmiðill getur vissulega orðið eins og metri. Það er einmitt hlutverk hans, þ.e. að vera föst viðmiðun. Þú kannast kannski við orðatiltækið "tími eru peningar" - en í því tilfelli hefur örugglega ekki verið átt við að "ef þú eyðir ekki peningunum strax þá ertu búinn að tapa þeim".

Svar þitt er einmitt punkturinn yfir i-ið sem ég var að benda á. Gengismunur. Ef það væri bara einn gjaldmiðill á heimsvísu (sem sennilega verður seint á þessari öld) þá væri metri bara metri. Með því að samlagast erlendum stöðlum, s.s. mynt, ISO, metrakerfi, þá er hægt að leggja mælikvarða á verðmæti vinnu þinnar, eigna og hvað þú átt svo að borga fyrir annað.

Varðandi ESB

Það snerti mig ekki persónulega hvort einhver maður í Brussel segir hvort hurðin eigi að vera 1 metri eða 1,2 metrar í þvermáli - við þurfum hvort sem er að fylgja þeim reglum. Skiptir það máli hvort maðurinn sem lemur mig tali ensku eða kínversku - ég er laminn hvort sem er! Sjálfstæði þjóðarinnar er löngu horfið og hefur sennilega aldrei verið til staðar. Við erum háð útlendingum!

Til að toppa þetta, þá langar mig að vita hvað er sjálfsákvörðunarréttur?