Betur má ef duga skal

Það er einmitt þarna sem hnífurinn virðist standa í kúnni.

Við þurfum að fá fjármagn inní landið, svið virðist sem fjárfestar séu ekki að trúa á íslensku bankana, enda treysta fjárfestar sér ekki í nokkurn skapaðan hlut þessa dagana.

Að hækka vexti er eins og að vera með góða brekku og ekkert vatn en telja að vatnið muni flæða niður, vaxta munurinn er þarna brekka og vatnið eru peningar. 

En til að styrkja krónuna þarf að fá einhvern til að kaupa íslenskar krónur, hlutabréfamarkaðurinn gefur ekki tilefni til þess ennþá virðist vera en 15% vextir á ríkisbréfum gætu lokkað erlenda fjárfesta til landsins og fengið almenning til að spara í gegnum viðskiptabankann sinn. Annað styrkir gengið og slær þannig á verðbólgu, hitt slær beint á eftirspurnina og lækkar þannig verðbólgu.

Svo er hægt að nota þetta fé til að styrkja gjaldeyrisvaraforðan, borga upp aðrar skuldir eða lána þetta út í gegnum viðskiptabankanna eða ÍLS, sem mætti alveg fara að lána til endurfjármögnunar og 90-95% þá væri óþarfi að gera fólk gjaldþrota að óþörfu eða gera það að verkum að það verði að flytja svona í kreppunni, sem gerir kreppuna bara verri og fær húsnæðisverð til að lækka sem má ekki gerast, því þá verður 90% af fasteignaverði færri krónur og þá getur skuldarinn ekki endurfjármagnað skuldir sínar.

Með þessu væri ríkið að taka ábyrgð og taka lán í íslenskum krónum og á þeim vöxtum sem þenslustefna án aðhalds hefur kallað yfir okkur.

16 milljarða útboð ríkisbréfa í júlí