tæki 8-10ár að fá Evru

8.7.2008 | 11:32

Í fyrsta lagi þarf að ákveða að sækja um aðild. Í raun ætti að kjósa um það fyrst og tæki 1-2ár, svo að hægt sé að fara fram umræða.

Svo þarf að semja við EU og það tekur 1-2ár.

Svo þarf að kjósa um hvort við viljum inngöngu það tekur 1-2ár, til að farið geti fram umræða.

Svo þurfum við að uppfylla skilyrði fyrir að fá að taka upp Evru, það er undir 4% verðbólga 3ár í röð og ekki meiri halli á ríkissjóði en 4,6% og stýrivextir á einhverju róli nálægt Evru og fleira held ég með atvinnuástand jafnvel. Þetta tæki 4-5ár.

Lækkun vöruverðs.

Nú ef við bara settum okkur markmið annað en að það eigi ekki að vera atvinnuleysi og laun eigi að hækka, eins og td. að vöruverð ætti að vera sem lægst, það er að segja verðbólga. Td. gætum við afnumið bann við innflutningi á matvælum og hætt að tollafgreiða allt sem kemur inní landið. Einkaaðili hlýtur að mega kaupa hluti undir 5.000-10.000kr. og fá þá senda án þess að borga af þessu svona mikið annars eru okkur öll Björg(vin) Sig. bönnuð.

Td. kostar 1 geisladiskur keyptur á netinu kannski 1.500 kr. 500kall að senda hann á það kemur 2000 kr. tollafgreiðslugjald og svo 1000 kr. vaskur. Þá kostar hann allt í einu 5000 eða rúmlega 3sinnum meira en ætlast var til, en einhver fer og sækir þetta til útlanda eða kaupir það í fríhöfninni þá er það alveg skattfrjálst. Gott fyrir þessa sem alltaf eru erlendis og kannski þess vegna sem við erum alltaf erlendis fyrir utan mat og drykkjarverð. En þetta er líka rosalega gott fyrir þá sem hafa sterka stöðu á markaði, rafvörur, föt og svo mætti lengi telja.

Markmið ríkisins.

Annað þá myndi EU tekja Kárahnúka vera ríkisframkvæmd og 2006-2007 og kostaði 135mill. segjum 60mill. hvort ár fyrra árið var þetta því 6% halli út af fyrir sig og seinna 4,6%. Fyrra árið hefðum við því fengið sekt frá sambandinu fyrir að vera með of mikinn halla, nema að til kæmi afgangur af annarri starfsemi. Því svona lagað telst vera of verðbólguhvetjandi, að framkvæma svona mikið út á lán.

Ríkissjóður skilaði reyndar afgangi bæði árin en það er þá bara rétt til að ná okkur uppá slétt. Ef okkur er alvara með að lækka verðbólgu verður hið opinbera að vera með 5% raun afgang af landsframleiðslu. Reykjavíkurborg skuldar td. um 600.000 kr. á hvern íbúa og ríkið er langt frá því að vera skuldlaust skuldar 300Milljarða tæpa 2008 eða tæpa 1. mil. á hvert mansbarn, svo er það bara að telja fram eignirnar og þá segjast þeir að skuldastaða ríkissjóð sé 50mill. eða 167þús á hvern íbúa.

Talnaleikin má sjá hér: www.fjarmalaraduneyti.is/media/Lanamal/skuldir-krofur-og-handbaert-fe-1994-2008.pdf

Þetta er svipað og að segja að maður sem á íbúð uppá 30mil. og skuldar 25mil. þurfi ekkert að lækka skuldir sínar hann er skuldlaus og meira að segja 5mil. í plús

Hvernig væri þá að fara að borga þessa 1,6mil. sem hver og einn skuldar með tilheyrandi vöxtum greiddum af sköttum sem viðkomandi aðilar eru að taka af sömu fólkinu. Það er eins og menn geti aldrei komist út úr þessum hugsunarhætti að hér geti gengið vel og ríkið geti verið skuldlaust og jafnvel ætti það að eiga eitthvað inni, þetta er mjög mikilvægt. Það veit engin hvað framtíðin ber í skauti sér, stríð náttúruhörmungar, fiskurinn gæti horfið, bensínið orðið dýrar en gull allt þetta gerir það að verkum að ríkissjóður þyrfti vera með viðvarandi hallarekstur jafnvel í áratug eða 2 til að halda uppi sömu lífskjörum og við höfum núna. Sá peningur sem við eigum í plús myndi líka skila vaxtagreiðslum og koma til lækkunar skatta ef það er vilji ríkisstjórnar, þegar verðbólga og eftirspurn er of lág.

Til þess að ná þessu markmiði væri ekki úr vegi að draga úr þenslunni með því að hækka skatta og leggja niður tolla. Svo er bara að taka ákvörðun útfrá stýrivöxtum, verðbólgu og atvinnuástandi ár hvert fyrir álagningaseðla í ágúst hvort það eigi að borga eitthvað af sköttunum til baka, td. 10þús. auka persónuafsláttur á mann af því að eftirspurnin er of lítið og hagnaðurinn af ríkissjóði er of mikil.

Hagfræði kennir okkur að land sem myndi aldrei hafa halla af rekstri ríkissjóðs þarf mjög sérstakar aðstæður til að vera með mikla verðbólgu og væri það eingöngu til skamms tíma. Þar spilar lánsfjármagn auðvitað stóra rullu.

Af hverju eru allir sammála um að það sé skynsamlegt

að borga niður skuldir en gera það ekki sjálfir?